Büyük Balık[Riccardo Allegro]

[Luggio]

Yer: Yılan Yolu
Saat: 13:11
Hava: Yağmurlu



Bardan ayrılışın ile beraber yağmur yağmaya başlıyor; ama pek fazla sorun teşkil etmiyor çünkü sadece çişeliyor. Bir süre ilerledikten sonra yağmur, adımlarınla aynı orantıda yağışını sürdürmeye başlıyor. Yol boyunca evlerine koşturan insanların olduğunu görüyorsun, caddedeki arabaların hızlarını kesip, yavaşladıkları anlara tanıklık ediyorsun. Sokak hayvanları tüneyecekleri bir yer arayışına giriyorlar. Yol üstündeki esnafların dükkanlarının tentelerini açtıklarını görüyorsun. Bunların dışında yorgunluk göstermemek adına adımlarının hızını bir artırıp, bir azaltıyorsun. Tabelalar tabelaları kovalıyor; bir kaldırımda bir süre kadar yürüyor sonra diğer kaldırıma geçiyorsun; bu döngü birçok kez kendini tekrar ettiriyor gibi geliyor sana. Bir caddeyi atlatıyor sonra bir diğer caddeye çıkıyor yolun. Sonra tekrardan aynı şeyleri yapıyormuşsun gibi gelen aynı rutin düzen devam ediyor. Yol boyunca rastladığın insanların ve arabaların her biri birbirinin aynısı gibi geliyor sana. Şehir sanki aynılaşıyor...


Yılan Yolu'na geldiğinde ise köşeleri tutmuş gençleri görüyorsun. Yaklaşık olarak on kişiler. Her birinin arasındaki mesafe beşer metre kadar. Gençlerin dışında yolda iş tutmakta olan hayat kadınlarını görüyorsun. Her birinin hali işler acısı gibi görünüyor; üstleri perişan bir halde. Hayat kadınları seni fark ediyorlar ama yanına gelmekte biraz çekiniyorlar gibi görünüyor. Gençlerin ise yanına birileri gelip, birileri gidiyor. Uyuşturucu satımı yapıyorlar. Bunu anlıyorsun. İpsiz sapsız bir yol gibi görünüyor burası; hayat kadını aramayanlar ve uyuşturucu alımına gelmeyenler dışında neredeyse hiç kimse bu yola uğramıyor gibi görünüyor, oldukça ıssız ve tekinsiz bir yol burası.  Torbacı gençlerden birisi gözlerini sana çeviriyor. Göz göze geldiğiniz anda ellerini cebine atarak, önüne bakmaya başlıyor. Senden çekiniyor gibi bir hali var. Bunu anlıyorsun. Ayakları ile elleri bir oyana bir bu yana gitmeye başlıyor. Bu sırada etrafına baktığında çevredeki diğer gençlerinde gözlerinin üzerine kaydığını görüyorsun. Ama hiç kimse sana çatmıyor, senin kalibrende değiller. Bunu biliyorlar gibi görünüyorlar. 

Bu sırada bir polis aracının o gençlerden birinin yanına yanaştığını görüyorsun. Polisler ve gencin arasında bir uyuşturucu alışverişi olduğunu anlıyorsun. Bu alışveriş oldukça kısa sürüyor ve alışveriş tamamlanır tamamlanmaz polis arabası oradan oradan hızla uzaklaşıyor.. 

[Riccardo Allegro]

Tenine vuran yağmurun ritmine ayak uydurarak ilerledi. Bazen yağmur gibi hızlandı bazense yağmuru takip ederek yavaşladı. Belli bir ritmi ya da acelesi olmadan, sakin adımlarını birer birer dizdi yılan yoluna doğru. İtalya'yı pek fazla bilmiyordu, bunun sebebi ne bu topraklarda çok fazla zaman geçirmişti ne de buna fırsatı olabilmişti. Gene de, şehrin doğu kısmına hakimdi. Bu yüzden kendinden emin bir şekilde ilerlemişti. Etrafındaki olan biteni izlemişti. Akdeniz iklimi ile yıkanan şehrinin, insanlarını, arabalarını ve yapılarını... Sanki herkes, yağmurun yağışıyla birlikte aynılaşmıştı. Yağmur herkesi, benzer hareketleri yapmaya zorlayan tatlı bir telaşa sokmuş gibiydi. O telaştan yoksundu Riccardo. Ne yağmurdan kaçmak istiyordu ne de ondan rahatsız oluyordu. Saçlarının, kıyafetlerinin ya da vücudunun ıslanması onun için çok dert değildi. 

Yılan yoluna kadar, süregelen bu benzerlik sendromu yılan yoluna vardığında bozulmuştu. Sanki onu yılan yoluna sokan adımı atmasıyla birlikte çok farklı bir dünyaya giriş yapmıştı. Sanki soluduğu hava bile ağırlaşmış, kirlenmişti. Amerika da yaşadığı zamanlar oranın yerlilerinin bu tarz yerlere ghetto dediğini anımsıyordu. Tam olarak burası da buydu. Köşe başını sarmış zehir tüccarları ve bedenini paraya kurban etmiş hayat kadınları... Hayat kadınlarını eleştiremezdi ya da yadırgamazdı. Ama uyuşturucu hep ona uzak olan bir şeydi. Ne kullanmak ne de satmak tasvip ettiği bir şey değildi. Hele ki işin içine küçük çocuklar karıştırıldığında, bunu oldukça yanlış bulurdu.

Adımları sakin ve bir o kadar netti. Tıpkı bakışları gibi ve dik bir şekilde onu taşıyan iskeleti, o keskin bakışlarla birleşince varlığını oldukça ön plana çıkartıyordu. Annesinin güzelliğinden ve babasının karizmasından edindiği, genlerinin kodunda bulunan doğal bir karizması vardı Riccardo'nun. İnsanlar bir şekilde, ona baktığı zaman onunla aynı seviyede olmadığını görebiliyordu. Öyle ki, sokağa girdiği andan itibaren ne hayat kadınları ne de zehir tüccarları ona bulaşmıştı.

 

Derin bir iç çekip, olan biteni yavaşlayan adımlarıyla birlikte takip ederken, gelen giden kimse onu şaşırtmamıştı ama bir polis arabası gelip, bu tüccarlardan alışveriş yapınca hafifçe gülümsemişti sadece. "Siktiğimin aynasızları." diyerek iç geçirirken, elleri cebinde bir şekilde az önce onunla göz göze gelen çocuğa doğru adımlamaya başlamıştı. Yavaş adımları, ıslak zemini perçimlerken, hiç aceleci olmayan tavırları dikkat çekiyordu. 

 

Çocuğa iyice yaklaştığında: "Birini arıyorum. " dedi oldukça net bir şekilde. "İsmi Colombo, yanında 16 yaşında bir çömezle bugün buraya gelmiş. İsmi Erico çocuğun, duydun mu?" diye ekleyecekti sonrasında. Gözlerini, çocuğun gözlerine dikecek ve bir an bile ayırmayacaktı. 

[Luggio]

Genç, titreyen bir dudakla: "Colombo mu dedin ağbi?" diyor. Ardından beş metre ötedeki diğer bir gence bağırarak: "Ağbi Colombo diye birini soruyor. O kimdi?" diyor. Diğer genç ise yanınıza koşturarak gelip, "Sıska Colombo'yu mu soruyorsun ağbi?" diyor. Bu iki gençte senden bir hayli ufak on yedi-on sekizli yaşlarda ya varlar ya yoklar. Sonradan gelen genç, "Ağbi, sıska o çocuğu işe alıştırıyor. Yolun sonuna bak bi." diyor. İlk muhatap olduğun çocuk ise, "O çocuğun ağabeyisi misin ağbi?" diyor, diğer genç ise, "Ağbi gıcır gıcır mallarım var; uçmak istersen gel bana. Sana ucuzundan bi' şeyler ayarlarız." diyor ve sonrası yola koyuluyorsun. Yabancılara karşın pek fazla sorun yaratan gençler olmaması durumunu ise Rufo'nun kulaktan dolma bilgilerle sana bilgi verdiğini açıkça gösteriyor gibi; ama bu gençler çetenin sadece ufak bir kısmı görünüyor. Diğerleri, yani çetenin asıl üyeleri belki de Rufo'nun dediği gibi yabancılara karşın iyimser tavır takınan kimseler değillerdir. Kim bilir? 

Yabancılar: Gelip, giden yabancılar görüyorsun. Sıvası dökülen duvarların garip şekilde spreylenmiş olduğunu görüyorsun. Duvarlardaki yazılar, yerdeki çöpler, hafiften göle dönmüş bir yol. Çamurun karıştığı çakıl taşları. Yapısı bozuk bu yolda çakıl taşlarıyla karışık çamuru eze eze ilerliyorsun. Yolun sonu ise bir cadde üzeri. Caddenin köşesinde aynı Eloise'e benzeyen ufak bir çocuk görüyorsun. Tıpkı Eloise gibi görünüyor, giyimi kuşamı oldukça yerinde, temiz. Ve bu çocuk bir hayli de saf görünüme sahip. Sonra dikkatin başka bir yere evriliyor, birini görüyorsun: Yirmili yaşlarda sıska, kasket şapkalı, kırmızı montlu bir gencin bu çocuğu gözlediğini fark ediyorsun. Küçük çocuk yoldan geçenlere doğru yürüyor. Sonra, elini başına götürerek geri dönüyor. Gözleyen genç ise yoldan geçenler oradan uzaklaştıktan sonra küçük çocuğa bağırıyor. Sözleri tam duyamazsan bir bağrış duyuyorsun. İyice bir bu gencin yakın görüşüne girdiğinde ise senin ona baktığını fark edip, "Ne bakıyon bilader? Sıkıntın mı var?" diye sana sesleniyor. Aranızdaki mesafe yirmi-yirmi beş metre kadar.